Day 30: Celebrating a month's travel and my personal victory

12/12/2015

Precies een maand aan het reizen. Tijd voor koffie. Vandaag staat in het teken van herstel. Den eerste maand reizen door Azië begint zijn tol te eisen. Ik wil vandaag even alleen zijn en tot mezelf komen. Na het ontbijt meld ik dat ik vandaag een koffie ga drinken aan de rivier en verder wat ga niksen (lees slapen).

Met de schoenen in de hand verlaat ik mijn slaapkamer (die ik overigens nu nog maar met twee in plaats van vier anderen deel). Het is maar een kleine wandeling richtig de rivier. De beste koffie zul je daar echter niet vinden is mijn hypothese, dus wandel ik via een omweg.

De derde straat links gaat het al helemaal fout. Mijn lichamelijke gesteldheid is wederom brak, maar mijn hoofd ziet iets waarna mijn gedachtes volgen. Een knalgroene mountainbike van Trek. Een drie duizend series. Voor deze plek een perfecte MTB. Is dat ding te huur en voor hoeveel geld? Voor twintig duizend? Dat is maar twee euro en twintig cent. Let's do it! Ik kan namelijk prima op de fiets iets verder dan de rivier. Gewoon tranquilllo, op mijn dooie akkertje in mijn eentje het landschap verder verkennen. Met die illusie lever ik mijn rijbewijs in als onderpand.

Eenmaal op de fiets kom ik mezelf direct tegen. Jij kan helemaal niet langzaam fietsen of het rustig aan doen. Dat weet je stiekem ook wel. Bovendien is alleen dat eerste stukje naar de rivier toe al veel te leuk waardoor je niet wilt remmen, ondanks de steile afdaling. Net op tijd trek ik aan de noodrem, vlak voor een gammele bamboe brug. Ik ga natuurlijk fietsend hier overheen, ongeacht de blikken van verbaasde Chineze toeristen (andere bevolkingsgroepen komen later nog aan de beurt).

Vier bergen, vijf grotten en een slordige zestig kilometer verder ben ik totaal gebroken. Ik ben los niet vertrouwd, dat blijkt wel. Met drie maal een mental break down in een enkele dag heb ik een nieuw persoonlijk record. Ik wist niet dat ik hiertoe in staat was. Helemaal niet met een kater en vier uur slaap. Ik besluit then and there dat ik ooit echt een grote berg ga beklimmen. Even ter informatie: het fietsen (met heuvels op en af) duurde ongeveer een uur of drie, het bergwandelen zo'n drie kwartier per berg en nog een kwartiertje de grotten per stuk verkennen. Al met al zo'n zeven uur topsport met te weinig voedsel, maar wel voldoende water. Het vermelden waard: samen met Chineze jochies van een jaar of zeven diep een grot in gegaan waarna ze erg bang werden, gelukkig had ik goede verlichting bij me! Een zwemgrot waar het water ongelovelijk helder was en als laatste de top van een berg waar ik voedsel verwachtte, maar waar niks was. 

Terug in het Hostel word me gevraagd wat ik heb gedaan? Ik zit onder de modder, draag kapotte sokken en zie er uit het veld geslagen uit. Ik zou toch even een blokje om voor koffie gaan? Als ik antwoord dat ik geen koffie heb gehad krijgt men de slappe lach. Crazy Dutch guy hoor ik ze denken. Ik ga vroeg op bed en maak een fantastische nacht. Eindelijk.