Day 12: Enjoying waterfalls, Buddha and the Canyon in Pai

23/11/2015

Wakker worden met een funky fresh luchtje in de hut, hoe kan het ook anders met vier heren. We hebben vannacht om de beurt het stopcontact gebruikt want er was maar eentje aanwezig. Iedereen vandaag dus op pad met een half volle telefoon. Meer ervaren en minder vast leggen, misschien wel eens goed voor een keer.

We besluiten lekker te ontbijten met een Pad Thai (kan je wel een paar uur op vooruit) en een vers geperste sinaasappelsap. Ik heb daarna nog behoefte aan een cappuccino, dus besluit ik bij de schrijversbar (lekker trendy) een grote bak zwart goud te halen. Goddelijk, zo om de paar dagen een bakkie. Zou ik in Nederland ook moeten doen, meer genieten van minder.

Dan is het tijd voor onze favoriete bezigheid: scooters rijden. We besluiten uit noodzaak de aller krachtigste te halen (er moeten weer vrouwen achterop). We willen wel een nieuw model proberen die wat meer weg heeft van een motor, absoluut een goede keuze blijkt achteraf. Het is hier veel heuvelachtiger dan in Chiang Mai, wat de bergtocht naar Pai dan ook verklaard.
 

We beginnen met een rit naar een waterval, gevolgd door een hike van een kwartiertje een berg op. Eindelijk wat berg wandelen! Daar aangekomen vinden we nog een waterval verstopt waar natuurlijk een selfie moeten worden gemaakt (zie facebook).Ik ben (overmoedig als ik ben) op blote voeten naar boven gelopen en spring nu van rots naar rots bij de waterval. Ik glijd uit en beland in het water en haal mijn voet wat open. Handig Daan. Gelukkig heeft Sticky Rice dat fantastisch zelfhecht spul voor als je een wondje hebt, dus infecteren gaat het niet (het is ook maar een klein plekje).

We pakken onze scooters weer en rijden richting The White Buddha, een prachtig beeldhoudwerk met zoals de naam al verondersteld, een sereen witte kleur (zie facebook, vanaf nu gewoon *). De trappen er naartoe zijn talrijk en ik voel me wel fit, ik besluit dat ik wel een workout kan gebruiken en sprint naar boven. Tenminste dat was de bedoeling, ik stop halverwege vanwege ademnood en erken mijn meerdere in de trappen. Bovenaan doen Sander en ik nog een handstand voor de GoPro.

Dan begint de tijd te dringen, het is rond half vier en we willen de zonsondergang zien in de Canyon, dat schijnt namelijk zeer de moeite waard te zijn. Met de Francaices achterop halen we hoogst illegalen snelheden op stukken waar dan kan. Aangekomen hebben we natuurlijk alle tijd (maar daardoor hadden we even een vrijbrief). De klimtocht naar boven is leuk, maar wat volgt is een serie van klimmetjes door kloofjes. I like a lot! Onder de modder en onder het zand arriveren we weer bij ons mini dorpje van hutjes. Iedereen gaat douchen voordat we naar onze (nu al) favoriete Deep House bar gaan.

In de Deep House bar chillen we in een hoek waar je op de grond ligt met tafeltjes tot halve knie hoogte. Laat de Changs maar komen! We spelen met de Canadezen van een paar dagen eerder (je komt iedereen echt overal weer tegen) een potje beerpong. We verliezen. Meer wil ik er niet over kwijt. Dan is het feestje bijna op z'n einde, het is vijf voor twaalf. Echter, via via horen we dat er nog een bar is ergens buiten het centrum. We besluiten dat een wandeling geen kwaad kan, met of zonder bier.

Aldaar is de barman van Mars (sowieso paddo's gebruikt of iets in die trant) en de sfeer gemoedelijk. Het haardvuur knispert en iedereen gaat gezellig in een kring zitten. DJ boylady probeert nog een move te maken richting twee Britse lesbiennes, maar het mag niet baten. Sander en ik besluiten na onze derde Chang van die avond dat het welletjes is. Terug naar de hut. Bij alle andere hutjes ligt iedereen nog buiten z'n hut in de hangmatten (twee per huisje) en dat lijkt toch nog wel een goed idee. De Francaises waren eerder naar huis gegaan en hebben nog wat Ganja gekregen van de buren. We chillen nog even bij hun in de hangmat (een persoon per hangmat) en duiken dan eindelijk ons hol in. Morgen is de checkout dus de wekker gaat weer vroeeeeg.