Day 25: Experiencing the worst Hostel and best waterfall so far

07/12/2015

Het is kwart over twaalf en het verhaal met de stink kinderen moet nog komen. Even ter informatie: we zijn bijna in Luang Prabang vanuit Huay Xai en mijn benen krijgen niet voldoende bloed. Ik doe een kleine run tijdens een stop, maar het mag niet baten. Ik ben totaal verlamd en voel mijn benen jeuken. This is not good. Ik rek en strek er wat op los en voel mijn bloed weer rondpompen. Gelukkig. Volgende keer misschien maar twee euro extra betalen voor de VIP-bus met extra beenruimte. Iets met verkeerde zuinigheid? Trust me, it exists.

We komen aan bij Luang Prabang rond een uur of half zes, in plaats van de beloofde drie uur. We don't mind, We hoopten stiekem op vertraging (voordat we de bus in stapten), omdat we dan tenminste een check in bij een Hostel zouden kunnen doen. We stappen de bus uit en zien een tuktuk. We laten ons niet oplichten en dingen af tot een redelijke prijs.

Aangekomen bij het centrum zoeken we een uur of twee (met backpack van zestien kilo) naar een Hostel. We vinden een aanrader op tripadvisor die ons wel aanspreekt. Tenminste in eerste instantie. We droppen onze schatjes en nemen een douche. Het warme water werkt niet? Het is hier overigens 'maar' vijfentwintig graden, dus een warme douche is wel prettig. De eigenaresse doet niet echt haar best en verwijst ons naar de douche er naast (zonder douchekop en tevens koud zal later blijken). Oke, hoort erbij op avontuur denk je dan maar.

We vetrekken in ieder geval schoon richting een waterval in de buurt. Een tochtje per tuktuk van een half uur. Eenmaal aangekomen aanschouwen we het prachtige natuurspel. Via via weten we al dat we op zoek moeten naar een paadje waar 'do not pass this point' bij staat. We kruipen door het hekwerk en komen nog een bordje tegen met waarschuwende teksten, we are on the right track! Uiteindelijk een bordje met 'do not swim', waar we te water gaan. Prachtig zwemmen, wel wat spannend met een drop van veertig meter een meter of vijf verderop.

Na die middag te hebben geluncht zijn we alweer bezweet. We douchen nogmaals in ons smerige Hostel en vragen onszelf dan het af of we hier willen blijven? Opzich willen we het meemaken, de smerigheid, de rusteloze nacht en de onvergetelijke ervaring. In de bus hebben we echter maar een paar uur geslapen, dus misschien niet vannacht? We zijn ondertussen weer herenigd met Yann & Alban, hoe gezellig! Hun Hostel is een stuk beter en Sander en ik besluiten hem er tussenuit te knijpen (ondanks twee keer douchen, maar dus geen overnachting). We besluiten dat dit ook een buckelist ding is en daardoor moraal te rechtvaardigen. Na langzaam lopen, rennen we al vrij snel vanwege de adrenaline. Dit mag eigenlijk niet. Maar ja, zo slecht je Hostel onderhouden ook niet. Iets met karma.

Het andere Hostel is een verademing. We gaan lekker uit eten en ontdekken daarna de bar Utopia. We vragen om een tafel en krijgen ligstoelen. Wat een dag. Welterusten.