Day 21: Being guided by a local and getting owned by a Chines guy

03/12/2015

Wakker worden, na een fatsoenlijke negen uur slapen is toch nog een opgave. We willen vandaag eens ontbijten met wat anders en gaan op zoek naar wat westers voedsel. Bij de 7/11 kopen we water en we vervolgen onze weg naar een bar met Amerikaans ontbijt. Pancakes voor de liefhebber, French toast of wat yoghurt. Take your pick! De serveerster is erg aardig en vraagt wat we gaan doen vandaag. Wat tempels bezoeken antwoorden we in koor. We raken wat aan de praat en de serveerster (Meouw of iets dergelijks) vertelt wat allemaal de moeite waard is. Sander twijfelt of hij wel echt wil gaan en zegt liever naar de Gym te willen (got to take care of the Guns). Ik krijg het aanbod om achterop de scooter rond een uur of twee (dan is ze vrij) naar de must-see plekken te gaan. Prima!

Om precies twee uur sta ik bij de kleine tempel die vlakbij ons huis staat. Nederlanders komen graag op tijd. Dat geldt dus niet in alle andere culturen. En 'er stond een brug open' of 'ik heb de bus gemist' (ze wachten tot ie vol zit hier) is niet van toepassing. Enfin, ik mag wel rijden van haar. Ze weet nog niet dat ik een local ben en de weg overal uit mijn hoofd ken (Thank god for navigation) en dus wat harder kan rijden. Ze vertrouwt me echter wel, wat ik op mijn beurt weer wat eng vind. Er vanuit gaand dat het inderdaad een vrouw is. We will never know.

We rijden een bergje op en komen uit bij een mooie tempel die nog in aanbouw is. Een uitgestrekt uitzicht over de stad is de beloning. Haar Engels (ze is Thai, lees taai), is niet om over naar huis te schrijven maar ik gebaar dat het uitzicht prachtig is. Binnenin de oude tempel die er achter ligt kletsen we (nouja, ik luister vooral naar Thai) met een oude monnik. We besluiten allebei vier dakpannen te kopen voor de nieuwe tempel en schrijven onze positieve intenties op het aardewerk. We krijgen voor honderd Baht nog een zegening (altijd goed, ook al versta je alleen Djanieel Postmeen tussen al het gebrabbel door).

De tocht naar beneden besluit ik de remmen van de scooter niet te volledig te testen. Een slakkengangetje is de downhill max van deze scooter (niet zo'n mooie nieuwe als waar ik normaal op rijd). Wederom vind ik feilloos de weg door middel van oornavigatie, ditmaal naar het vroegere onderkomen van de koning van Chiang Mai (een echte pappi). Relaxt zit hij in zijn vereeuwigde stalen stoel te kijken over zijn landschap. Blijkbaar heeft deze meneer veel gedaan voor de locals en je kan en klein bloemstukje, wat wierook en kaarsjes kopen als bedankje. Ik volg het voorbeeld van Meouw en strooi gezegd water over zijn standbeeld. Veel goede karma vandaag.

Terug in Chiang Rai eten we bij een visrestaurant van een vriendin van haar (een ladyboy) een prima maaltijd. Bij mijn hostel bedank ik voor een leuke dag. Er wordt mij gevraagd of ik vanavond (ze moet dan alweer werken) nog een drankje kom halen. Ik zeg ja en bedoel nee, soms doe je dat uit fatsoen. Sander is lekker naar de Gym geweest en heeft gegeten als een Hulk. Tijd om te poolen natuurlijk! We spelen weer in ons favoriete jeugdhonk en ik rook mijn laatste twee sigaretten op Daarna langs de 7/11 voor een toetje. Ik koop een mini pakje cornflakes en wat melk. Al te lang niet gehad! Schaaltjes hebben ze alleen niet en ik besluit de melk-dichtheid van het plastikzakje te testen. Het lekt niet, nieuwe routine ontdekt dus. Aangezien we op de terugweg ook nog langs de pingpong bar komen spelen we nog een potje met de locals en een Chinees. De Chinees is (hoe kan het ook anders) van wereld niveau en ik moet alle zeilen bijzetten om nog een kans te maken. Geintje, ik verlies vrij kansloos. Wat een papi. Sander is net als ik overmoedig en verliest ook. We kunnen elkaar in ieder geval de hand schudden.

Terug in het Hostel bel ik nog even met een schatje (niet lokaal) en slaap ik rustig in met Laos als agendapuntje voor morgen. Let's go!