Day 22: Travelling trough time and space

04/12/2015

Na een prima nachtje worden Sander en ik simultaan wakker. Uitchecken gaat soepel en rond een uur of tien zitten we aan het ontbijt bij wederom onze geliefde backery. Vandaag doen we alles tranquillo, we moeten een bus richting Laos regelen en onze Gibbon Experience bevestigen in Huay Xai, waar het hoofdkantoor zit. Rond half twaalf willen we de bus pakken, maar dat wordt toch half één: neem nog een cappuccino Daniel, you know you want it.

De bus is er eentje uit de gouden eeuw (oké wat overdreven), maar zeker ruimschoots uit een andere eeuw. Op zich niks mee mis, ik heb al zo vaak in een spiksplinternieuwe q-liner richting het oosten gezeten. Dit exemplaar heeft, voor zijn tijd, een zeer geavanceerd wvak- (wind van alle kanten) systeem. Ik kan later onder mijn voeten de grond zien door de gezellig aanwezige roest. Met het sterke vermoeden dat deze grote jongen de APK inspectie niet zou overleven stap ik argeloos de bus in. Dit zitplaatsen zijn ontwikkeld voor mensen van een ander formaat (here we go again), dus probeer ik snel een plaats naast de chauffeur te claimen met meer beenruimte. Er liggen wat spullen die ik geruisloos een bankje naar achteren verplaats. Nooit meer iets van gehoord, erg fijn.
 

Onderweg (de reis duurt van Chiang Rai naar Huay Xai ongeveer een uur of drie) zien wat mooie plaatjes te zien en ik typ wat reisverslagen. Bij de grenspost met Laos wachten we een uurtje op bureaucratie. Een goede vriend van menigeen, overal ter wereld dus. Vervolgens willen we graag zo spoedig mogelijk naar de Gibbon Office, omdat we al wat vertraging hebben opgelopen. Door een lokale tuktuk chauffeur worden we voor hetzelfde bedrag opgelicht als wordt beschreven in onze bijbel (de lonely planet), classic! Aangezien er geen enkel ander vervoer aanwezig is hebben we weinig keuze, dat heb je wel vaker op reis.

In Huay Xai vinden we de Gibbon Office snel en voelt het een beetje alsof ik me kom aanmelden voor het Laotiaanse leger. Met de spanning in de broek gaan we uit eten met een Franse Canadees. Meneer is psychotherapeut voor verslaafden in Quebec en samen drinken en filosoferen we er op los. Ik probeer half aangeschoten (één biertje gehad) uit te leggen hoe de dynamische systeemtheorie werkt, hij steekt vragend nog maar een peuk op. Gelukkig ben ik gestopt (dus leen ik een menthol sigaret van hem).

Na het eten gaan we terug naar het Hostel en ben ik onderhand best moe. Ik besluit nog even mee te gaan het stadje in, maar lig om negen uur alsnog in mijn nest. I need sleep for the Gibbon Experience!